niedziela, 3 lipca 2016

Beth Thomas- dziecko gniewu.



Krzywda dziecka, przemoc psychiczna, fizyczna i seksualna niewinnych małych istot jest czymś, co budzi w nas ogromne emocje: gniew, wściekłość, żal, smutek, ból. Co jednak staje się z psychiką ofiar, które od prawie początku swego życia są krzywdzone w najokrutniejszy i najbardziej wstrząsający sposób i to przez osoby najbliższe?





Na to pytanie odpowiada historia Beth Thomas, której przypadkowi został poświęcony dokumentalny film pt" Dziecko gniewu". Niestety nie udało mi się go znaleźć w wersji z napisami, ale można go obejrzeć na YouTube w pełnej wersji. Jakość nagrania nie jest powalająca, gdyż film pochodzi z 1992, ale to wszystko nie ma znaczenia, jeżeli weźmiemy pod uwagę jego bohaterkę. W filmie mamy między innymi zapis jej rozmów z terapeutą, który podjął się analizy tego, co stało się z kruchą psychiką tej wówczas 6-letniej dziewczynki, która od pierwszego roku życia była maltretowana seksualnie i psychicznie przez ojca. To spowodowało wykształcenie zaburzeń cechujących się brakiem sumienia i poszanowania norm moralnych, co z kolei doprowadziło do tego, że bez cienia skruchy dziewczynka mogła ranić najbliższych, w tym młodszego braciszka. Trauma spowodowała niej kompletną niemożność stworzenia jakichkolwiek więzi, a jej największym marzeniem była śmierć rodziców...




Cokolwiek napiszę, to i tak nie odda uczuć i przemyśleń, które napływają do głowy po obejrzeniu dokumentu, do czego serdecznie zachęcam. To pozwala przynajmniej w pewnym stopniu pogłębić zrozumienie mechanizmów obronnych psychiki, które czasem działają w taki a nie inny sposób. Być może po części losy Beth są również odpowiedzią na pytanie, skąd się biorą ludzie "potwory"



Jak zakończyły się losy bohaterki? Historia tchnie sporo optymizmu, ale pozwólcie, że o tym już nie będę wspominać. Oto link do filmu:

Uwaga: film dla ludzi o naprawdę mocnych nerwach, +18 ze względu na drastyczne treści zeznań dziewczynki!

Dziecko gniewu 1992

piątek, 1 lipca 2016

Zespół Stresu Pourazowego- kiedy trauma nie przemija

 Kochani, witam po pewnej przerwie:) Dzisiaj chcę podjąć przynajmniej po części, temat pewnego zaburzenia psychicznego, które dotyczy ofiar traum w różnej postaci.




Skrajnie stresujące, nieprzyjemne zdarzenia, takie jak wypadek, porwanie, przemoc, gwałt, śmierć kogoś bliskiego, kataklizm czy wojna mogą spowodować reakcję, jaką w psychiatrii i psychologii określa się Zespołem Stresu Pourazowego (ang. Posttraumatic Stress Disorder). Co ciekawe, ta forma zaburzenia może dotknąć także osoby, które otrzymały diagnozę o zagrażającej życiu chorobie, czy nawet bardzo nieprzyjemne doświadczenia z narkotykami.



Objawami Zespołu Stresu Pourazowego są:



  • silne napady lęku
  • koszmary senne dotyczące przeżytej sytuacji
  • problemy ze snem
  • natrętne wspomnienia traumy i tzw. flashbacki
  • uczucie bezradności i braku kontroli nad życiem
  • drażliwość agresja 


Co prawda u wielu pacjentów objawy pod wpływem terapii z czasem znikają lub minimalizują się, jednakże w niektórych przypadkach mogą przekształcić się w trwałe zaburzenia osobowości, tak zwaną Trwałą zmianę osobowości po katastrofach- po przeżyciu sytuacji ekstremalnej.



Przykładem omawianego zespołu są osoby, które przeżyły holocaust . 



Istnieją pewne czynniki, które predysponują do zapadnięcia na Zespół Stresu Pourazowego po przeżytej traumie. Do tych czynników można zaliczyć:



  • stresujące dzieciństwo
  • płeć żeńską
  • podatność na zaburzenia psychiczne
  • stresogenne zmiany w życiu, które nastąpiły bezpośrednio przed traumą
  • cechy zaburzeń osobowości
  • brak wsparcia środowiska




Jak widać, pewne okoliczności determinują większe ryzyko zaburzeń związanych z przeżyciem traumatycznych zdarzeń, jednakże ogromną rolę odgrywa wsparcie, zarówno bliskich, jak i psychologa czy psychiatry.  




Copyright © 2014 Kobieta taka jak Ty

Distributed By Blogger Templates | Designed By Darmowe dodatki na blogi