Obejrzany ostatnio film dokumentalny zainspirował mnie do wprowadzenia na bloga nowej serii, a mianowicie chce dzielić się ciekawymi informacjami na temat szeroko pojętych zjawisk psychologicznych. Film "Moje dziecko nie mówi" dotyczy zjawiska z obrębu zaburzeń lękowych-mutyzmu wybiórczego. Mówiąc prostym językiem, osoby, które cierpią na mutyzm wybiórczy potrafią mówić, ale robią to tylko w ściśle określonych okolicznościach, najczęściej w domu, kiedy czują się bezpieczne.
Jedna z bohaterek przedstawiona w filmie to sympatyczna, inteligentna dziewczynka, która uwielbia swego dziadka, jednakże ten od 8 lat, czyli przez całe życie swej wnuczki nie słyszał jej głosu. To nie jego wina. Wnuczka cierpi na mutyzm wybiórczy, co sprawia, że rozmawia tylko z rodzicami. zaburzenie nie jest wynikiem uporu czy złej woli- kolejna z bohaterek nie mówi ani słowa w szkole, zaś w domu jest wygadanym dzieckiem. Stan rzeczy wynikł w jej przypadku z traumy, która przeżyła mając jakieś 4 lata, kiedy to odezwała się do obcej osoby, myśląc, że to jej mama. Normalnie człowiek jest w stanie poradzić sobie emocjonalnie z takim zdarzeniem. Wspomniana dziewczynka jednak od tej pory nie odzywa się praktycznie do nikogo poza rodzicami. Przechodzi terapię, której wyniki można poznać częściowo w filmie.
Trzecia z bohaterek jest na innym etapie. Cierpiała na mutyzm, jednakże na chwilę obecną rozmawia "normalnie" z otoczeniem. Jednakże zaburzenie pozostawiło trwały ślad w postaci pewnych lęków...
Zachęcam do zapoznania się z dokumentem, który można obejrzeć za darmo na You Tube. Oto link:
https://www.youtube.com/watch?v=j8C7g_Hpb90
Z filmu można dowiedzieć się więcej o podłożu, przebiegu i terapii mutyzmu wybiórczego. W sieci można znaleźć również wiele artykułów na ten temat i jestem opewna, że film zachęci Was do dalszych poszukiwań.
Życzę miłego dnia,
wasza Marta N
 |
| Źródło: Pixabay |
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz